28 decembro, 2017

Tempo de Nadal: 2ª semana


31 de decembro: domingo dentro da oitava do Nadal: festa da Sagrada Familia

Evanxeo: Lc 2, 22-40

Meditación

Xa os días 29 e 30 meditamos algo este mesmo evanxeo. A festa da Sagrada Familia que hoxe celebramos invítanos a meditar nas nosas familias. Que posto ocupan nelas os nosos velliños e velliñas? Que papel asumen ou non asumen, que papel lles outorgamos ou lles negamos? Fanse --e axudámoslles a que se fagan-- esas persoas sabias en cousas da vida, que nos comunican os seus saberes e experiencias e son escoitadas nesa función? Que papel ocupan os nosos nenos e nenas? Traballamos en serio para axudalos a que saian persoas ben criadas, fortes no corpo e no espírito, sabias á altura dos seus anos? Iniciámolos con todo o respecto, coidado e emoción no coñecemento de Deus, no gusto de Deus? Que papel ocupamos as persoas adultas na familia? Coidamos da casa, da economía, seguramente, pero coidámonos tamén a nós, as nosas relacións de parella ou de pais con fill@s, de fill@s cos pais e nais? Coidamos o noso corpo, o noso espírito, o noso mundo emocional, a nosa fe, ou andamos algo ao tolo, sen deixar que aflore en nós esa fondura humana que todos levamos dentro? Respectamos a singularidade de cada unha das persoas que compoñemos a familia? Sabemos poñer a nosa singularidade ao servizo do conxunto da familia? Velamos moito para que as mulleres (avoas, esposas, fillas) que hai entre nós non sufran ningunha marxinación ou sobrecarga polo feito de ser mulleres? Respectamos os diferentes modelos de familia que se poden dar na nosa mesma familia ou en familias próximas? Gozamos e agradecemos tantas cousas boas como se dan na nosa familia? Bendicimos a Deus pola graza da vida familiar?

23 decembro, 2017

Tempo de Nadal: 1ª semana



TEMPO DE NADAL

Xa o 24 de decembro empeza o tempo do Nadal, que durará ata o domingo do Bautismo do Señor, este ano o 7 de xaneiro.

O Nadal é un tempo frío e chuvioso normalmente nas nosas latitudes, pero ao mesmo tempo cálido, que envolvemos en sinais de tenrura, de ledicia e de festa: luces, ceas e xantares, compras, regalos, relacións coa familia e con xente amiga. Un tempo no que, no medio de todo isto, hai bastante superficialidade, bastante insatisfacción, bastante baleiro, porque frecuentemente nos quedamos a medio camiño, non imos ao fondo das cousas, das vidas.

O cristianismo achegouse á festa pagá do Sol --que está na base da nosa festa do Nadal-- ofrecendo unha fe, un convencemento fondo: os homes e mulleres que imos poboando o mundo non estamos sos, non estamos tampouco ao libre dispor dunhas forzas escuras, nin dun fatídico destino. Todos, todas nós somos persoas acompañadas. Somos persoas habitadas por un misterio de luz e de amor, que nos dá orixe e que camiña ao noso lado, dentro de cada un, de cada unha de nós, invitándonos a entrar nunha dinámica de unidade solidaria, onde todos, todas, atoparemos a nosa máis limpa identidade, a nosa paz. Un misterio de luz e de amor que podemos percibir, nomear coa palabra que máis nos praza, e que sempre se nos ofrece para unha relación misteriosa e fecunda. Todo isto, iso si, vivido nas ás da inseguridade, da fe, desde o respecto máis profundo polo que somos os seres humanos, sen xogar para nada coas nosas nudeces, cos nosos medos, coas nosas aspiracións.

Tempo de Advento: 4ª semana


24 de decembro: Domingo 4 de Advento

Evanxeo: Lc 1, 26-38

Meditación

Canto debiamos agradecer que antes ca nós houbese persoas que estiveron á escoita de Deus na súa vida e na realidade, nas cousas que a diario vivimos! Persoas que, dentro ou fóra da relixión cristiá, souberon captar esa presenza do Único, da Vida, da Fonte, do Amor, do Fundamento de todo canto hai e somos; souberon admiralo, escoitalo, percibilo, acollelo, compartilo con sumo respecto, con completa implicación e dispoñibilidade; souberon deixar que as súas vidas bailasen ao son desa Forza que todo o crea, empuxa, renova e redondea. María foi, sen dúbida, unhas desas persoas. Pero, grazas a Deus, foron moitas as persoas que en cada xeración sostiveron acesa esta lapa do encontro entre Deus e as súas criaturas, que somos nós.

19 decembro, 2017

do 17 de decembro de 2017 ao 27 de xaneiro de 2018


Lecturas:

Texto base:
"Introducción al Antiguo Testamento" J.L Sicre. Verbo Divino. 1993

Textos complementarios:
"Un concepto actualizado de la revelación" Texto: A. T. Queiruga
"Cómo se formó a Biblia" Texto: A. T. Queiruga
"Para leer la Biblia" Etienne Charpentier - Cuadernos bíblicos 1 Verbo Divino

3º Encontro: 27 de xaneiro de 2018

Lectura:
Introducción al Antiguo Testamento. José Luis Sicre, Verbo Divino, Estella (Navarra), páxs. 61-127 (edición primeira), ou 75-164 (edición segunda).

Cuestións que poden ir orientando a túa lectura:
  1. Que razón hai para pensar que Moisés non puido escribir o Pentateuco?
  2. Entón eses libros non son revelación nin "palabra de Deus"? Como se entende iso?
  3. Como interpretar que Deus lle pida a Xacob que sacrifique o seu fillo Isaac?
  4. Para salvar a Israel, tivo Deus que "endurecer" o Faraón e matar os exipcios?
  5. Se Moisés tivo que discorrer, dialogar, aprender dos veciños... para publicar os Mandamentos, como dicimos que son mandamentos de Deus?



Celebración do Advento


CELEBRACIÓN DO ADVENTO-NADAL

Introdución:

Vai ser unha celebración sinxela, breve, marcada pola evocación e contemplación de tres figuras claves no Advento: Isaías, o dos grandes soños, Xoán Bautista, o dos grandes e humildes empeños, e María, a da confianza absoluta. Pretendemos abrirnos tamén nós a toda a graza do Nadal, a toda a súa sinxeleza, a toda a súa fondura. Deus, a través das mediacións desastres persoas, estanos chamad@s a encarnar todo isto nas nosas vidas.


1.- Isaías

Signo: Unha persoa introduce un ramo de flores e pono enriba da mesa.

Introdución: Representamos a Isaías co signo dun ramo de flores: algo moi fermoso, moi atractivo, un soño sobre todo agora no inverno. E imos escoitar un deses soños de Isaías, que se lerá nas Eucaristías de mañá. Forma parte do terceiro Isaías, é dicir, dos discípulos posteriores a Isaías que mantiveron o seu ton de fe absoluta no poder de Deus, de purificación da práctica relixiosa, e de esperanza contra toda desperanza en épocas moi convulsas para o pobo en xeral e, coma sempre, para a xente máis humilde en especial.

Lectura de Isaías 61, 1-2a. 10-11.

2º Encontro curso 2017/2018



Oración de moita palabra, oración de silencio.

Signo: a luz, coa sala medio a escuras.

Cantiga:

QUE A TÚA LUZ NOS FAGA VER A LUZ,
QUE A TÚA LUZ NOS FAGA SER NÓS LUZ,
QUE A TÚA LUZ NOS FAGA VER,
QUE A TÚA LUZ NOS FAGA SER,
QUE A TÚA LUZ NOS FAGA DAR NÓS LUZ.

13 decembro, 2017

Tempo de Advento: 3ª semana


17 de decembro: Domingo 3 de Advento

Evanxeo: Xn 1,6.8.19-28

Meditación

Estámonos achegando ao Nadal, cando poderemos contemplar a luz de Deus iluminando as nosas vidas na presenza humilde do neno Xesús. Todos, todas accedemos á luz de Deus porque houbo persoas que nos destaparon os ollos, que nos axudaron a decatarnos da súa presenza cálida, amorosa, que envolve por completo as nosas vidas. Seguro que na traxectoria da nosa vida todos, todas lles poderemos poñer nome a esas persoas que nos iluminaron e aínda nos seguen iluminando o camiño cara a Deus, coa súa palabra, co exemplo das súas vidas. Que agradecidas lles estamos!
É ben reparar nas características dunha boa testemuña da presenza de Deus, porque tamén nós estamos chamadas a ser para outra xente testemuñas de Deus. Xoán está no deserto, é dicir, nun espazo retirado, silencioso, curto en comodidades. Parece que a boa testemuña ha de ter doses amplas de retiro, de silencio, de austeridade. A boa testemuña é unha persoa baleira, libre, para que Deus teña onde entrar libremente. Xoán era humilde, recoñece que el non era a luz, soamente que a sinala coa súa palabra e coa súa vida; recoñece que soamente bautiza con auga, algo simbólico e superficial, pero que quen realmente bautiza, quen é capaz de entrar a fondo en nós, regalo todo, limpalo todo, recompoñelo todo, dispoñelo todo para o froito, ese é Xesús; e a Xesús nin sequera se considera digno de lle desatar o amalló das sandalias.

08 decembro, 2017

Tempo de Advento: segundo domingo


10 de decembro: domingo 2ª semana de Advento

Evanxeo: Mc 1, 1-8

Meditación

Estamos bastante cansos de xente, políticos e non políticos, que se nos presentan como remedio dos nosos males, pero logo vemos que as cousas seguen igual ca sempre: a xente poderosa facéndose cada vez máis poderosa, e a xente débil continuando na súa debilidade. É posible que con esta experiencia nas mans poidamos recibir con ilusión esa promesa dun Deus que nos visita? É posible que nos poidamos dispoñer para prepararlle o camiño de chegada?
Pero máis que debater sobre disto, o Evanxeo invítanos a fixarnos nunha persoa que vive e comparte esa ilusión súa por un Deus que vén: Xoán Bautista. Xoán Bautista vivía sen luxos, comía sen luxos, vestía e calzaba sen luxos. Non era consumista, porque o consumismo non salva o mundo, como tantas veces nos din os políticos; o consumismo non cura as vidas, non cura os corazóns. A Xoán Bautista gustáballe mirar para o seu corazón e mantelo san, limpo, volto á honradez coa xente e con Deus. E invitaba a iso mesmo como maneira de prepararlle o camiño ao Deus humilde e forte, que se faría presente na figura de Xesús.
O exemplo das persoas vale máis ca mil debates. Seguro que todos coñecemos hoxe a outras persoas que, coma Xoán Bautista, nos espertan os ánimos, nos moven á esperanza, nos axudan a crer, nos dispoñen para a tarefa de preparar camiños, abrir portas, corazóns e vidas. Que mulleres, que homes son para nós hoxe xente que nos sostén na fe, no amor, na esperanza? Podemos facer nós mesm@s de Xoán Bautista para axudar a levantar os ánimos da xente que nos rodea?

06 decembro, 2017

do 4 de novembro ao 16 de decembro de 2017


Lecturas:

Texto base:
"Introducción al Antiguo Testamento" J.L Sicre. Verbo Divino. 1993

Textos complementarios:
"Un concepto actualizado de la revelación" Texto: A. T. Queiruga
"Cómo se formó a Biblia" Texto: A. T. Queiruga
"Para leer la Biblia" Etienne Charpentier - Cuadernos bíblicos 1 Verbo Divino

2º Encontro: 16 de decembro de 2017

Lectura:
Introducción al Antiguo Testamento. José Luis Sicre, Verbo Divino, Estella (Navarra), páxs. 13-59 (edición primeira), ou 19-62 (edición segunda).

Cuestións que poden ir orientando a túa lectura:
  • Como reaccionas cando les ou escoitas na misa pasaxes "estrañas", coma o paso do "Mar Vermello" con tantas mortes de exipcios?
  • Como explicas a Biblia cando che din que contradí a ciencia actual, por exemplo na creación do mundo en seis días, fronte a miles de millóns de anos?
  • Como pode haber ideas tan distintas de Deus, algunhas terribles?
  • Como compaxinar o Novo Testamento co Antigo?
  • Pensa un pouco en como este lectura che pode axudar a ler a Biblia.



1º Encontro curso 2017/2018



“Ti, pola contra, cando queiras rezar, métete no teu cuarto, pecha a porta e rézalle a teu Pai que está no oculto; e teu Pai, que ve o oculto hate recompensar. E cando vos poñades a rezar, non sexades lareteir@s coma os pagáns. Botan de conta que os van escoitar polo moito falar. Non sexades coma eles, porque voso Pai ben sabe o que precisades xa antes de que llo pidades”. (Mt5,6)

“Brevis debet esse et pura oratio” (a oración debe ser breve e pura) (S.Bieito, Regra, 20,4).