27 abril, 2017

30 de abril: Domingo 3º de Pascua (A)


Evanxeo: Lc 24, 13-35

Comentario:

O relato do evanxeo de hoxe é especialmente fermoso no seu desenvolvemento, e especialmente suxestivo no que nos propón para o crecemento da nosa fe. Debuxa graficamente o recorrido cara á fe en Xesús resucitado das primeiras persoas e comunidades cristiás, e debuxa tamén o recorrido cara á fe das persoas que hoxe queremos seguilo en comunidade. Todo o relato ten un aire de celebración eucarística, como se fose o modelo de referencia a partir do cal se fose elaborando máis tarde, pouco a pouco, o contido das nosas celebracións eucarísticas. Cantas veces falamos, e mesmo discutimos, do que han ser ou non han ser as nosas celebracións da Misa! Cantas veces se queixan os nenos/as e adolescentes, nos queixamos case todos do aburridas que son as nosas Eucaristías! Ollemos con calma para este relato-celebración; seguro que aprenderemos moitas cousas.

21 abril, 2017

23 de abril: Domingo 2º de Pascua (A)


Evanxeo: Xn 20, 19-31


Comentario:

Xa se oen as primeiras liortas electorais, xa empezamos a volver oír palabras e palabras, promesas e promesas, que --xa o sabemos-- practicamente van quedar todas en nada. Palabras e promesas para gañar o noso voto e despois, que? Temos que recoñecer que na Igrexa tamén temos moita palabra de máis; énchesenos a boca con grandes ditos, con grandes promesas, que falan de liberdade, de paz, de fraternidade, de vida nova, de resurrección, de vida eterna... E que queda de tanta palabra? A Pascua, polo que ela é e polo que nela se celebra, tamén se presta para ter que dicir e ter que escoitar moitas palabras maiores, que igual esvaran polo noso corpo e polo noso espírito, sen pasar a nosa pel, sen superar as nosas emocións máis primarias. E despois, que? Sería unha pena que persoas e comunidades cristiás vivísemos as cousas así tan superficialmente.

11 abril, 2017

Domingo de Pascua

De Pascua con María Madalena

(sobre Xn 20, 11-18)


Muller, porque choras?,
díxolle o anxo á Madalena
que entraba e saía sen deixar de chorar.

Bágoas de soidades,
bágoas de ausencias,
bágoas de amor,
de moito, de moitísimo amor.

16 de abril: Domingo de Pascua


Evanxeo: Vixilia Pascual: Mt 28, 1-10 (A)
                      Día de Pascua: Xn 20, 1-9.

Comentario:

Ningún evanxelista narra a resurrección de Xesús en si, como narraron outros acontecementos vividos por Xesús. Ninguén o viu, para o poder narrar. O que si nos transmiten os catro evanxelistas son circunstancias ao redor da resurrección, experiencias sobre da mesma, conviccións, modos de acceso a esa experiencia, consecuencias dunha fe na resurrección de Xesús, que é o que realmente lles interesaba transmitir. Todo rodeado dunha linguaxe simbólica, moi suxestiva, que apunta ao fundamental: a experiencia de encontro con Xesús resucitado como factor de relanzamento dunha vida de seguimento no que el dixera e vivira.

Pregón Pascual


Romariz, 15 de abril de 2017


TEMOS AUGA E LUME,
TEMOS ALEGRÍA,,
TEMOS PAN E FORZA
NA NOITE DA VIDA. (canto a repetir despois das estrofas 3,5,7,9)

Amigas, amigos todos,
de Romariz, de Fanoi, da Candia…
que importa que sexa noite,
se no ceo hai estrelas
e nas nosas mans veliñas,
se no noso corazón alguén,
sabio e amoroso,
puxo unha luz,
unha gran luz,
máis poderosa ca toda escuridade?

14 de abril: Venres Santo



Evanxeo: Xn 18, 1-19,42: Celebración da Paixón e Morte do Noso Señor Xesús Cristo

(Empezamos presentando as catro partes das que se compón a celebración de hoxe, despois da introdución: Liturxia da Palabra, Pregaria universal, Adoración da Santa Cruz e Comuñón.)

Introdución

Recollémonos en comunidade, diante de Deus, diante de Xesús morto na cruz. A morte sempre é algo digno de moito respecto, de agarimo, de agradecemento; a morte de Xesús tamén o é, e dunha maneira moi excepcional: Xesús, o fillo de Deus, sempre buscando servir e agradar a Deus, sempre buscando servir e agradar á xente máis débil, máis marxinada, máis pecadora…, Houbo xente que quixo acabar con el e coas súas ideas, e co seu estilo de vida tan de irmán. Matárono, e hai nisto un misterio grande de maldade que nos envolve a todos e todas, pero sabemos que Deus recolleuno na súa vida para sempre, e hai aquí tamén un misterio grande de vida e de salvación que a todos e todas nos alcanza..

Xoves Santo

Lavar os pés


"Logo, se eu o Señor e o Mestre, vos lavei os pés, tamén vós debedes lavarvos os pés uns a outros" (Xn 13,14).

Xoves Santo

Deixarse lavar os pés

"Pero, cando chegou onda Simón Pedro, este díxolle:
- Señor, vasme lavar os pés ti a min?
Xesús respondeulle:
- O que eu fago ti non o entendes agora; halo comprender despois.
Pedro replicoulle:
- Ti non me lavaras os pés a min endexamais".
(Xn 15,6-8a).

Xoves Santo



Oración da noite, acompañando a Xesús


Signos:

Os da Última Cea: un mantel, un pan, unha xerra das de viño, unha toalla, unha almofía, un mandil.

Breve explicación do que imos facer:
Coméntanse os signos, que nos recordan a Última Cea e os signos que Xesús fixo nela. Queremos acompañar a Xesús, como un amigo/a acompaña a un amigo/a cando o ve pasando por unha situación tensa. Acompañar, para deixarnos arrastrar por el nas súas opcións de vida, no seu estilo de vida, na súa decisión firme de chegar ata a morte, se fixese falla, antes de renunciar a ser persoa de amor e de servizo. Entrar no mundo de sentimentos de Xesús, asociarnos a el, deixarlle a el que conmova a nosa existencia toda. Imos facer iso parándonos en cinco momentos especiais que Xesús viviu con especial intensidade, antes, durante e despois da Última Cea.
Actualizar este momento. Xesús está vivo no rostro da persoa pobre, marxinal, débil... Escollemos cada un unha persoa destas, ou un grupo de persoas, un grupo social, para identificala con Xesús e introducila tamén; oramos con ela, con ese grupo, escoitámola tamén a ela, adoramos nela a presenza de Xesús, dispoñémonos a servila...

10 abril, 2017

13 de abril: Xoves Santo


Evanxeo: Xn 13, 1-15

Comentario:

Todas, todos gozamos moito cando vemos unha persoa que se distingue pola súa capacidade de servizo á xente, sen buscar as súas comenencias. Hai pouco puidemos ver a película de Vicente Ferrer, o xesuíta, logo casado, que na India levou a cabo unha inxente labor de promoción humana desde unha actitude de servizo, e a todos nos gustou moito a traxectoria desa persoa. Hai un tempo case España enteira se enchía de agradecementos por Adolfo Suárez, pola súa capacidade para poñer harmonía, entendemento entre os políticos e porque non buscou o enriquecemento aproveitándose do seu cargo, como si fixeron antes e despois del moitos outros. E, sen pensar xa en xente tan destacada, canto nos sorprende e nos alegra tamén ver que na nosa parroquia, na nosa comunidade cristiá, na nosa vila, tal ou cal persoa se significa pola súa disposición a colaborar, a servir, a gastar tempo, preocupación, cartos, en ben de algo comunitario. Seguro que todos, todas, saberiamos dicir o nome dalgunhas destas persoas que tanto nos compracen e animan. Con eles, con elas ao noso lado, parece que a vida se nos fai máis doce, as dificultades achícanse e o futuro colle outra cor.

07 abril, 2017

Encontro "Grão de mostarda 2017"

ROMPER COM AS INDIFERENÇAS:
abrir o caração 
para viver na confiança da PAZ





Encontro grão de mostarda 2017
8 de Julho (sábado)
LOCAL: Rua da Feitelha, 247 FORJÃES
Concelho de Esposende


No dia 8 daquele mês, a confraternização será "lugar de acolhimento" das buscas e experiências que têm permitido aos nossos corações manterem-se atentos não a uma espera ilusória, mas uma esperança actuante.
O tema da CARTA EM BUSCA 2017, publicada a semana passada (dia 25 Março), será o sinal que conduzirá o diálogo com a Patrícia Carvalho, o Luís Durães e o Jorge Solla, da Galiza (ver programa abaixo e prazos de inscrição).
«Romper com as indiferenças supõe uma confiança capaz de se abrir à diferença dos outros. Fechando-nos não estamos somente a ignorar, mas sobretudo a isolarmo-nos das diversas realidades que vão acontecendo. A falta de abertura de coração torna-nos incapazes de sermos motivadores de confiança e construtores de um 'tempo de Paz'.», da CARTA EM BUSCA 2017

9 de abril: Domingo de Ramos (A)


Evanxeo: Procesión dos Ramos: Mt, 21,1-11
                    Misa: Mt 26, 14-27, 66

Comentario:

O que Xesús fixo na súa entrada "triunfal" en Xerusalén foi un xesto profético, ao estilo dos xestos proféticos dos antigos profetas; é dicir, algo que chame moito a atención da xente, que pete na súa conciencia e que a faga pensar. Xesús neste caso fai unha parodia, unha burla dos poderes imperiais, que adoitaban organizar este tipo de entradas triunfais (desfiles, tropas, inimigos encadeados, aplausos, loanzas...) para deixar en claro o seu poderío, a súa capacidade de oprimir e de impoñer silencio e pavor ás vítimas. Xesús pretende ridiculizar ese poder, que para el era o poder dos xefes dos pobos que tiranizan e asoballan (cf. Mt 20,25), e presenta a súa opción por outro tipo de relación social, non baseada no poder esmagador, inhumano, senón no respecto, na consideración coa xente máis débil, no servizo a ese tipo de persoas.