28 febreiro, 2017

Ollada feminista á Igrexa



Está é a miña intervención na "Sesión temática" do terceiro Encontro da Escola neste curso 2016 / 2017.

Do 19 de febreiro ao 25 de marzo de 2017


Lecturas:

  • TORRES QUEIRUGA, A., Recuperar a creación. Por unha relixión humanizadora. SEPT, 1996,
-- Deus crea por amor (Cap. II, páxs. 91 - 108)
-- Culpa, pecado e perdón (Cap. V, páxs. 201 - 245)
  • LOUIS EVELY, Tú me haces ser. Sal Terrae.1990.

Terceiro encontro do curso 2016 / 2017

  

Oración: Corpo, palabra, silencio, rito: estoupido de vida e de amor.

Rito de acender as velas do Pai/Nai (branca), de Xesús o fillo (vermella) , do Espírito Santo (verde).

De pé, coas mans en xesto de oración, acompañamos o acendemento de cada vela cunha estrofa da canción. Ao final, coas mans xuntas, cantamos a estrofa 4.

22 febreiro, 2017

26 de febreiro: Domingo 8º do Tempo Ordinario (A)


Evanxeo: Mt 6, 24-34

Comentario:

Quen isto escribe é unha persoa xubilada, cunha pensión digna, coas súas preocupacións básicas cubertas. Claro que hai moitas cousas, ademais do diñeiro, que se poden converter en motivo de preocupación. Posiblemente moitas das persoas que lean este escrito estarán en situación similar, aínda que é probable tamén que haxa xente parada, xente nova que nunca tivo nin traballo, nin soldo; xente con recursos escasos, que cada día ten que axustar ao máximo os seus gastos para chegar a fin de mes. Quen teñamos a vida máis ou menos asegurada, dificilmente poderemos entrar vitalmente na proposta de Xesús. E que dirá disto quen se mova na carencia e nas inseguridades básicas? Vaia por diante que Xesús, cando fixo estas afirmacións, era un home que "non tiña onde reclinar a súa cabeza", e que a maioría das persoas que o escoitaban formaban parte dun pobo pobre, abusado, que moi escasamente era capaz de xuntar o necesario para comer, para vestirse, sen ningunha tipo de seguridade desas que, mal que ben, nós imos tendo. Xente en miseria. Como é que Xesús lles dicía isto, el que tan dado era a acompañar, a doerse dese tipo de xente, que era a súa xente?

14 febreiro, 2017

19 de febreiro: Domingo 7º do Tempo Ordinario (A)


Evanxeo: Mt 5, 38-48


Comentario:

Levadas da man do evanxelista Mateu continuamos escoitando a ensinanza de Xesús, que nos quere axudar a vivir coma persoas cristiás no mundo de hoxe. O cumprimento da lei tiña unha grandísima importancia na sociedade xudía da que Xesús formaba parte, e con el os primeiros seguidores e seguidoras súas. Cumprir ou non cumprir a lei, ao pé da letra, era o que permitía dicir dunha persoa que era, ou non, boa persoa ante Deus e ante a máis xente. Tamén hoxe, aínda que nos poida parecer o contrario, é moi importante iso de cumprir ou non cumprir, ser morais ou non, ter ética na política, na familia, no traballo, no estudo, etc. Un cristián, unha cristiá, non pode renunciar a iso. Pero na maneira de cumprir con moralidade, con ética, sería bo que tivésemos aquel aire, aquel espírito especial que Xesús quere compartir connosco.

08 febreiro, 2017

12 de febreiro: Domingo 6º do Tempo Ordinario (A)


Evanxeo: Mt 5,17-37

Comentario:

O texto do Evanxeo de hoxe forma parte do que se chama o "Sermón do monte" de Mateu, un sermón no que se adiantan xa unhas liñas orientadoras de por onde ía o de Xesús, a súa doutrina, o seu estilo de vida, a proposta que el facía para responder desde a fe en Deus Pai á realidade das persoas e da sociedade na que se encontraba Xesús e, despois de el, as primeiras comunidades cristiás. Despois o Evanxeo de Mateu irá ofrecendo palabras e feitos de Xesús, que completarán e concretarán na vida, na historia real, o que estas primeiras ensinanzas xa adiantaban.