31 agosto, 2016

4 de setembro: domingo 23º do Tempo Ordinario (C)


Evanxeo: Lc 14,25-33

Comentario:

Xesús observa a moita xente que o ía seguindo, posiblemente movida por intencións pouco consistentes. Moitas persoas ás que lles atraía o de Xesús, a súa persoa, a súa maneira de se situar na vida; moitas persoas atraídas pola súa valentía, pola súa liberdade, pola súa proximidade, polo seu afecto, pola súa compaixón desmesurada e arriscada, comprometida... Moitas persoas así, é certo, pero ás que Xesús nos lles vía moita disposición para entrar polos camiños da vida polos que el andaba. Seguramente que tamén nós nos podemos colocar dentro desa xente inconsistente. Como persoas e como comunidade cristiá, deixémonos cuestionar e conmover polas palabras que Xesús lles dirixiu.

4 de setembro: domingo 23º do Tempo Ordinario (C)


Evanxeo: Lc 14,25-33

Comentario:

Xesús observa a moita xente que o ía seguindo, posiblemente movida por intencións pouco consistentes. Moitas persoas ás que lles atraía o de Xesús, a súa persoa, a súa maneira de se situar na vida; moitas persoas atraídas pola súa valentía, pola súa liberdade, pola súa proximidade, polo seu afecto, pola súa compaixón desmesurada e arriscada, comprometida... Moitas persoas así, é certo, pero ás que Xesús nos lles vía moita disposición para entrar polos camiños da vida polos que el andaba. Seguramente que tamén nós nos podemos colocar dentro desa xente inconsistente. Como persoas e como comunidade cristiá, deixémonos cuestionar e conmover polas palabras que Xesús lles dirixiu.

24 agosto, 2016

28 de agosto: Domingo 22º do Tempo Ordinario (C)


Evanxeo: Lc 14,1.7-14

Comentario:

Como temos visto noutras moitas ocasións, unha vez máis Xesús aproveita unha circunstancia normal da vida, nun espazo normal como era un xantar, para deixarse vivir e falar en conformidade con aqueles convencementos básicos, fortes, que estruturaban a súa vida toda. Este era o estilo evanxelizador de Xesús, que nos pode vir moi ben en tempos nos que, como persoas e como comunidade cristiá, estamos querendo fortalecer a nosa maneira de vivir e de compartir a Boa Nova de Xesús coa nosa xente veciña.

19 agosto, 2016

21 de agosto: Domingo 21 do Tempo Ordinario (C)


Evanxeo: Lc 13, 22-30

Comentario:

Unha persoa faille unha pregunta a Xesús que soa a simple curiosidade. Xesús, ao contestar, sitúase nun plano vital, comprometido; non valen os xogos retóricos, as curiosidades inútiles –parece dicirlle--, o que importa é a vida que pasa diante de nós, os homes e mulleres que son os nosos irmáns e irmás, e o noso compromiso con eles, con elas. Por iso a pregunta hoxe poderiamos formulala, dunha maneira máis viva e comprometida, así: de que maneira poderemos ser persoas cristiás, comunidades cristiás, que se vinculen a fondo coa sociedade de hoxe, para poñer vida nela, de xeito que esa vida nos cure, nos libere, nos dea o gusto de vivir, nos devolva a alegría e o alento, nos faga de verdade irmáns, irmás? De que maneira ser hoxe bo fillo, boa filla de Deus, unha comunidade de fillos e fillas de Deus entre a xente?

14 agosto, 2016

Pregaria Alexandre Bóveda


NO ANIVERSARIO DO TEU FUSILAMENTO

(A Alexandre Bóveda, político e cristián manifesto, fusilado na Caeira, Pontevedra, o 17 de agosto do 1936)


Foi fusilado Alexandre
nun 17 traidor.

Alí onde balas selaron
drama amargo de exclusión.

Querían facer calar
o entusiasmo da paixón.

Terra e xente, pobo, Deus
Galicia no corazón.

E o corazón cara ao mundo,
ronsel de liberación.

Novo calvario, novo Cristo,
en bágoas de redención.

Onde a inocencia padece,
padece e salva o Señor.

Lumieira para ver
as cousas desde outra cor.

Monumento a Alexandre Bóveda na Caeira


Monumento a Alexandre Bóveda na Caeira
Víctima que amosa víctimas,
que inzan ao noso redor.

A historia co rito acedo
de quen abusa e trae dor.

Que mata e converte o sangue
en grans de sementador.

Na Caeira de Alexandre
alentos dun soñador.


11 agosto, 2016

15 de agosto: Festividade da Asunción da Virxe María


Evanxeo: Lc 1, 39-56

Comentario:

No século V xa se conmemoraba na Igrexa oriental a Dormitio (“dormición”, de durmir) da Virxe María. Parecíalles innobre para María que pasase pola morte pola que pasamos todos os mortais, e consideraban que o dela non fora unha morte senón un simple quedar durmida; como se di no medio rural en casos de morte moi tranquila, “quedouse coma un paxariño”. A Virxe quedárase tamén coma un paxariño. No século VII esa conmemoración pasa á Igrexa de Roma, a occidental, e ao pouco xa aparece co nome de “Asunción”: a Virxe fora asumida, collida, elevada á morada de Deus, o ceo. A cousa foi quedando así, ata que no ano 1950 o Papa Pío XII proclama o dogma da Asunción da Virxe María en corpo e alma ata o ceo. Un dogma moi marcado por unha visión bastante mítica de Deus e das realidades da fe. Actualmente, cunha comprensión máis atinada da resurrección de Xesús e da nosa, podemos falar de que María, despois de morrer a este mundo, pasou a participar con Xesús e con todos os resucitados/as, da paz, da bendición eterna de Deus, nunha medida total e completa, como lle corresponde a unha muller sinxela, unha pobre de Deus, que se fiou del completamente, que xerou e criou como mai amante o seu fillo Xesús de Nazaré, fillo de Deus, e que entre luces e sombras, entre gozos e dores, se incorporou ao camiño cristián aberto polo seu propio fillo.

08 agosto, 2016

14 de agosto: Domingo 20º do Tempo Ordinario (C)


Evanxeo: Lc 12, 49-53

Comentario:

Por esta vez Xesús vén poñer un punto de incomodidade no medio da nosa posible tranquilidade do verán, das vacacións. Aínda que, contando con que haxa moita xente doída pola situación política, social que estamos vivindo, haberá moitos que acollan estas palabras de Xesús como o que son en verdade: unha auténtica bendición, unha chamada a darlle cara á vida de forma valente e apaixonada, coas consecuencias que iso nos poida traer a nivel persoal, familiar, social.

03 agosto, 2016

7 de agosto: Domingo 19º do Tempo Ordinario (C)


Evanxeo: Lc 12, 32-48

Comentario:

Camiñando cara a Xerusalén, Lucas séguenos ofrecendo palabras e feitos que nos axudan a medrar como persoas e como comunidade cristiá. Estamos preocupados por acertar nos camiños que nos leven a unha experiencia cristiá sólida, a unha axeitada construción da comunidade e a un bo servizo ao noso pobo, á nosa sociedade. O Evanxeo de hoxe ábrenos camiños ben interesantes. Acollámolo con boa disposición, coma bos seguidores/as de Xesús.