26 xaneiro, 2016

31 de xaneiro: Domingo 4º do Tempo Ordinario (C)


Evanxeo: Lc 4,21-30

Comentario:

O evanxeo de hoxe é continuación do que limos o domingo pasado. Continúa narrando o que pasou na sinagoga de Nazaré entre Xesús e os seus veciños e veciñas naquela mañá de sábado durante a celebración que os unía a todos. Xesús vese cumprindo as palabras de Isaías, nas que se facía unha aposta por un Deus que se sitúa do lado da xente pobre, encarcerada, cega, asoballada, é dicir, a xente máis marxinada da sociedade. Esa era a súa misión. E agora vén a reacción da xente, que pode axudarnos a aclarar e limpar tamén as nosas reaccións, como persoas e como comunidade cristiá que escoitamos a proposta de Xesús.

21 xaneiro, 2016

Presentación do caderno Xalgarete “Recei contigo” Bóveda Cristián

O sábado 23 de xaneiro ás 11:00 na librería Don Bosco (Rúa Venezuela, Vigo), a Asociación Xuvenil Abertal da Federación de Centros Xuvenís Don Bosco de Galicia convídanos á presentación do caderno Xalgarete “Recei contigo” – Bóveda Cristián.


Interveñen:

   Engracia Vidal Estévez
   F. Xabi Blanco
   Daniel López Muñoz
   Valentín García Bóveda (neto de Alexandre Bóveda)


19 xaneiro, 2016

24 de xaneiro: Domingo 3º do Tempo Ordinario (C)


Evanxeo: Lc 1,1-4; 4,14-21

Comentario:

Empezamos o tempo ordinario do Ciclo C, e empezamos tamén cunha lectura máis ou menos continuada do Evanxeo de Lucas. Lucas é un dos tres evanxelistas sinópticos (Mt, Mc, Lc); cada un deles ten a súa personalidade narrativa, a súa maneira de ver a Xesús e o seu compromiso polo Reino, e a súa comunidade de seguidores e seguidoras. Ao longo deste ano teremos repetidas veces a oportunidade de ir descubrindo e sinalando esa particularidade de Lucas, que enriquecerá a nosa condición de discípulos/as de Xesús.

14 xaneiro, 2016

17 de xaneiro: Domingo 2º do Tempo Ordinario (C)



Evanxeo: Xn 2, 1-11

Comentario:

Debemos situarnos correctamente ante os relatos do evanxeo de Xoán. Máis ca ningún outro evanxelista, Xoán non pretende facer unha biografía de Xesús, nin narrar acontecementos con precisión histórica, como igual nos gustaría a nós, persoas dunha época e sensibilidade moi distinta. Xoán, partindo posiblemente dalgún acontecemento real da vida de Xesús, aproveita a narración para estenderse en cousas que teñen que ver con Xesús, coa súa persoa, coa súa misión, co seu significado para as vidas das persoas crentes e das non crentes. A isto sobre todo é ao que hai que atender.

07 xaneiro, 2016

do 20 de decembro de 2015 ao 13 de febreiro de 2016


Lecturas:
  • TORRES QUEIRUGA, A., Culpa, pecado e perdón. (do material entregado pola Escola de Espiritualidade)
  • BURGALETA, X, Pecado, penitencia e madureza humana(do material entregado pola Escola de Espiritualidade)


CULPA, PECADO E PERDÓN

  1. Reflexión: Habería pecados, se Deus non existise?
  2. Qué pecados preocupaban antes, cáles agora?
  3. Por qué se peca, sabendo que está mal e que, moitas veces, non se querería?
  4. Diferenza entre “culpa” e “pecado” (cf. n. 1)
  5. Para ti a Igrexa foi culpabilizadora ou liberadora? E agora?
  6. Confesarse ao cura, confesarse a Deus, sentido do Sacramento do Perdón
  7. Examinar e dialogar sobre experiencias vividas


Segundo encontro do curso 2015 / 2016


Nas propostas solidarias de Deus: María, Agrelo, nós.

Corpo-Signo-Palabra-Silencio.
CARNE DE MULLER


1. Un corpo aberto á solidariedade: carne da miña carne.

CARNE DA MIÑA CARNE / CARNE DA MIÑA CARNE


2. Lectura de Lc 1, 26-38: Deus invítame á encarnación con Santa María.


LOANZAS DE MARÍA

María nazarena
María muller
María aldeá.

Primeiro encontro do curso 2015 / 2016



Despois dun día outonando, facendo o outono…


Cantiga:

Onda ti, noso Pai, á tardiña,
onda ti que nos levas da man,
axuntámonos pra agradecerche
a ledicia do día que cae.

Primeiro encontro do curso 2015 / 2016



Corpo/Palabra/Silencio/Signo

Mt 13, 1-9

Cantiga:

SAÍU SEMENTAR O LABREGO
SEMENTE DE LUZ E DE VIDA
SAÍU SEMENTAR O LABREGO
SEMENTE DE PAN, SEMENTE DE VIDA.

10 de xaneiro: O Bautismo do Señor


Evanxeo: Lc 3,15-16.21-22

Comentario:

Lucas enmarca a relación de Xoán Bautista con Xesús dicindo que o pobo estaba esperando un Mesías, e empezaba a pensar se acaso non o sería Xoán. É importante reparar nesta situación de partida: se o pobo esperaba un Mesías, era porque as cousas estaban mal para o conxunto do pobo, para os máis débiles do pobo, que eran a maioría. Esperaban un Mesías, alguén de fóra que, desde Deus, no nome de Deus, viñese amañar as cousas. Igual se nos ocorre pensar o bo que sería que as cousas fosen realmente así, e que desde arriba ou desde abaixo, desde a esquerda ou desde a dereita nos viñese alguén que maxicamente nos amañase as cousas, cousas que tamén nós temos ben desamañadas, ben o sabemos. Pero non é así. O mesianismo de Xesús non ten nada que ver con isto. A súa práctica foi ben outra: apoiarse na forza do Espírito, para poñerse a traballar lentamente, humildemente pola dignificación persoal e social, profunda en todo caso, de cada home, de cada muller e, polo tanto, tamén do conxunto da sociedade. Igual temos que converter as nosas esperas mesiánicas, e evanxelizalas tamén, acomodalas ao estilo de Xesús.

05 xaneiro, 2016

6 de xaneiro: Epifanía do Señor.


Evanxeo: Mt 2, 1-12

Comentario:

O relato da visita e adoración dos Magos é exclusivo do evanxelista Mateu. Coma outros relatos dos evanxeos da infancia en Mateu e Lucas, non debe ser lido cunha mentalidade historicista, senón teolóxica e espiritual.

Dos Magos non se di que fosen reis, xente de poder, senón Magos, xente do saber, xente da ciencia, xente da sabedoría, xente da sabedoría da vida, para a vida. O primeiro que chama a atención é a disposición dos tales Magos a se poñer en camiño. Son sabios con sabedoría de vida, pero buscan, saen da súa terra, póñense en camiño, seguen os reclamos dunha estrela, é dicir, buscan non empuxados por ningunha seguridade, senón atraídos por indicios incertos, inseguros, misteriosos, que os levan a camiñar. Saen, camiñan, preguntan... 
Que actitude vital máis preciosa, sobre todo para os que, con máis ou menos satisfacción ou mesmo arrogancia, nos podemos sentir tentados de vernos xa na posesión da verdade por iso de que temos oído falar de Xesús, somos cristiáns, estamos dentro da Igrexa! Buscar, petar, pedir, que dirá o mesmo Xesús en momentos adultos da súa vida. Uns crentes que buscan, que son constantes, solícitos, fieis e honrados na busca. Unhas comunidades que buscan tamén dese xeito. E que dirixen os seus pasos buscadores cara á vida, cara ás situacións que se dan na vida, cara ás complexidades que no momento presente azoutan as nosas vidas, a vida da xente máis débil socialmente. Preguntando, preguntándose, comprometendo a palabra, a vida. Non estaría aquí unha das claves dunha presenza cristiá viva, dunha nova evanxelización? Unha das claves da esperanza, mesmo da alegría vital?