25 novembro, 2015

29 de novembro: Domingo 1º de Advento (C)




Evanxeo: Lc 21, 25-28.34-36


Comentario:

Empezamos o tempo do Advento, tempo da chegada, tempo do Deus que chega e das cousas de Deus que chegan. Un tempo para decatarnos de que Deus e as súas cousas de vida están chegando sempre; elas están aí ofrecéndose permanentemente, en cada caso, iso si, envoltas nas circunstancias persoais, comunitarias, sociais, que van variando segundo tempos e lugares. Polo tanto, e a diferenza do que habitualmente se di e se canta e reza neste tempo do Advento, non é tanto un tempo de clamar: Ven, Señor Xesús!, senón tempo de abrir os ollos, o corazón, a casa, a vida, a comunidade, a un Señor Xesús que está chegando –el nunca falta á cita--, que se nos está ofrecendo en cada caso, xa o dixemos antes, a través das circunstancias concretas que esteamos vivindo. Por iso o Advento é un tempo especial para pararnos a ver qué é o que está a pasar, o que nos está a pasar, o que lle está a pasar aos veciños e veciñas, ao pobo do que formamos parte, e ver aí a presenza de Deus, a súa voz, o seu ofrecemento, a súa chamada.

19 novembro, 2015

22 de novembro: Domingo 34 do Tempo Ordinario, festa de Cristo Rei.



Evanxeo: Xn 18, 33b-37

Comentario:

Pechamos con esta festa de Cristo Rei o ano litúrxico, que se iniciará de novo o domingo que vén coa entrada do Advento. A festa de Cristo Rei é unha festa relativamente recente dentro da liturxia católica; foi instituída polo Papa Pío XI no ano 1925, cando se conmemoraba o XV centenario do Concilio Ecuménico de Nicea, concilio no que entre outras cousas se engadiron ao Credo Apostólico as palabras “... e o seu reino non terá fin”. A festa, logo, foi instituída para celebrar este reinado e a persoa que o realiza, que é Xesús.

16 novembro, 2015

Para a nosa amiga Encarna



Con estas palabras quero facer recordo e homenaxe á nosa amiga e compañeira da Escola, Encarna Picoaga. Ela que xa está totalmente en Deus, participa con nós nesta xuntanza. É o misterio da presenza–ausente que non podemos explicar con palabras, só desde o que sentimos e experimentamos.

Encarna dedicou moita parte da súa vida a ensinar, ao mesmo tempo que foi quen de aprender , de seguir aprendendo ata o final.

10 novembro, 2015

15 de novembro: Domingo 33 do Tempo Ordinario (B)



Evanxeo: Mc 13, 24-32


Comentario:

A situación tensa, tensísima vivida polas primeiras comunidades cristiás, que houberon de afrontar conflitos serios co mundo xudeu e co mundo romano; as circunstancias de guerra e destrución vividas polo pobo xudeu co que convivían as comunidades cristiás; a tardanza da chegada do Reino de Deus cumprindo a promesa dunha volta do Fillo do Home para restablecer as cousas todas..., todo isto deu pé a este tipo de literatura relixiosa, chamada apocalíptica, que recollen os evanxeos sinópticos, e que vén representada en forma de discursos postos na boca de Xesús nos últimos días da súa vida terrestre. O evanxeo de hoxe é un anaquiño do discurso apocalíptico de Xesús, segundo o evanxelista Marcos.

Que nos ofrece este evanxeo? A que nos invita? En que nos cuestiona? Que esperanzas nos abre? En que pode ser Boa Nova para nós?

04 novembro, 2015

8 de novembro: Domingo 32 do Tempo Ordinario (B)



Evanxeo: Mc 12, 38-44


Comentario:

O Evanxeo de hoxe preséntanos dous cadros dunha intensidade excepcional; dous cadros que ofrecen dúas formas contrapostas de se situar ante un mesmo coma persoa, de se situar na relación cos demais, de se situar na relación coas cousas, cos bens, cos cartos, de se situar ante a construción da comunidade cristiá e da sociedade, e, con todo isto, dúas formas tamén de coidar e educar o propio corazón, os propios afectos, a propia existencia. Un cadro está representado polos letrados, que eran persoas moi entendidas nas cousas da lei xudía, unha especie de sabios ou teólogos ; o outro cadro está representado pola viúva pobriña, unha figura social frecuente na sociedade xudía, que viña a ser coma a representación máis cabal do que era estar desprotexida.