31 decembro, 2012

1 de xaneiro: Solemnidade de Santa María nai de Deus


Evanxeo: Lc 2,16-21

Comentario

Podemos empezar contemplando pausadamente a escena que o evanxeo nos ofrece, deixándonos levar pola súa simplicidade, polo seu encanto, pola súa fondura. Imaxinamos un cortello, un cabano calquera; alí, nun recanto, ou no medio segundo a costume de cada lugar, un presebe ou manxadoira. Nel o neno deitado, durmindo ou esperto. Ao seu carón, caéndolles a baba, Xosé e María, os pais do pequeno; ambos cheos de contento e ambos vivindo a fondo aquel momento excepcional: Deus presente naquela criatura (Sempre que nace un neno ou nena o misterio da encarnación do Verbo de Deus ponse en funcionamento, a niveis misteriosos, pero verdadeiros, que o nacemento de Xesús nos axudou a descubrir e valorar na súa xusta medida).

26 decembro, 2012

30 de decembro: Domingo despois do Nadal, Festa da Sagrada Familia


Evanxeo: 2, 41-52

Comentario

Esta pasaxe segue formando parte dos relatos da infancia de Xesús que Lucas nos ofrece non tanto para detallar aspectos históricos, como para responder á pregunta que os primeiros cristiáns/ás se facían sobre a orixe de fondo da personalidade, da forza, do solidariedade, do Espírito que percibían en Xesús; da súa vinculación fondísima con Deus e da súa entrega incondicional, libre, arriscada, en favor de toda a xente, maiormente en favor da máis desfavorecida.

24 decembro, 2012

25 de decembro: Solemnidade do Nadal, Misa da noite


Evanxeo: Lc 2,1-14

Comentario

O evanxelista Lucas reconstrúe á súa maneira o nacemento de Xesús. Os trazos cos que o debuxa son dignos de ter en conta, porque adiantan xa as maneiras de ser de Xesús, o seu estilo de vida, as súas preferencias, a fondura da súa presenza, da súa tarefa no medio de nós.

22 decembro, 2012

En memoria agradecida de Miguel Carneiro

Acolle nas túas mans, Señor da Vida,
a vida deste irmán que foi tan noso.
Distinta, irrepetible, cada vida
faise eterna no misterioso fondo
do teu amor que garda os nosos días
mentres dorme na terra o noso corpo.

Aínda sen saber cando nin como,
temos certo que ha vir a primavera
coa forza luminosa dun sol novo
que fará reverdecer a terra,
e aqueles que o amor ten no recordo
terán na túa paz ledicia eterna.
Amén

(Texto de Bernaldo García Cendán)

19 decembro, 2012

Celebración do Advento


1.- Tempo de esperanza (Isaías)
  • Procesión en silencio. Un velón, gran de trigo.
  • Palabras de presentación:
Estamos en silencio. As nosas bocas calan. Quizabes tamén cala o noso corazón. Quizabes as nosas ilusións, as nosas esperanzas están tamén durmidas. Quizabes hai negrura, escuridade dentro de nós. Asomámonos á ventá da nosa sociedade e respiramos máis tristura ca alegría, máis decepción ca ánimo.

Segundo Encontro


Signo:
O colo, esa palabra preciosa, esa realidade que tanto significado ten para a existencia dunha persoa.

18 decembro, 2012

23 de decembro: Domingo 4 de Advento (C)


Evanxeo: Lc 1,39.45

Comentario

Os relatos da infancia de Xesús escritos por Lucas, máis que datos históricos, pretenden ofrecernos cadros simbólicos, cos que describir as formas da presenza de Deus no medio de nós –presenza sinxela e misteriosa a un tempo--, e as mellores maneiras de captar esa presenza e de gozar con ela, pois trátase dunha presenza de vida e de liberdade para todos nós, para o conxunto da nosa sociedade. Son relatos sinxelos, moi vivos, construídos ao redor de figuras crentes moi expresivas, que se desenvolven con maneiras das que moito podemos aprender. Neste contexto, a figura de María colle importancia nas celebracións cristiás do Advento na medida en que se van achegando os días do Nadal.

17 decembro, 2012

Para a terceira sesión


Lecturas:



TORRES QUEIRUGA, A., Recuperar a creación. Por unha relixión humanizadora. SEPT, 1996

     - Deus crea por amor (Cap. II, páxs. 69-91)
     - Moral e teonomía (Cap. IV, páxs. 163-200)






GUERRA CAMPOS, M., La confesión de un creyente no crédulo.

Verbo divino, Estella (Navarra), 1998.




12 decembro, 2012

16 de decembro: Domingo 3 de Advento (C)


Evanxeo: Lc 3,10-18

Comentario

Xoán Bautista foi un personaxe moi querido polo noso Señor Xesús. Xesús sentiuse chamado por Xoán e acudiu onda el, coma quen acude onda a un mestre. Isto di moito de Xesús e di moito tamén de Xoán. Xesús integrouse no grupo de Xoán, aprendeu moito del, onda el se bautizou, coma el fíxose tamén bautizador de xente como maneira de prepararse para a chegada do Reino. Posteriormente o Espírito levou a Xesús por outro camiño, non oposto ao de Xoán, pero si un camiño no que se acentúan aspectos que Xoán parece que non chegara a descubrir; aspectos que teñen que ver coas entrañas de misericordia de Deus, coa proximidade incondicional mesmo aos pecadores/as, e que teñen que ver tamén cos “métodos” de evanxelización de Xesús: non esperar a que a xente veña, senón saír, andar os camiños á procura do pobo pobre, débil, oprimido, pecador. Os primeiros cristiáns tiveron verdadeiras dificultades para ensamblar a Xesús con Xoán Bautista, por non considerar razoable que Xesús fose aprender onda Xoán coma discípulo. Destas dificultades fanse eco os evanxelistas nalgunhas reflexións que fan comparando a Xesús con Xoán.

06 decembro, 2012

9 de decembro: Domingo 2 de Advento (C)


Evanxeo: Lc 3,1-6

Comentario

Sabemos o importante que era para o evanxelista Lucas contextualizar os feitos de salvación que narraba: o nacemento de Xesús, a aparición profética de Xoán o bautizador, o paso mesmo de Xesús á súa actividade pública como militante do anuncio vivo da presenza nova e salvadora de Deus. Situalos na historia é moito máis ca un exercicio de erudición, moito máis ca uns apuntes curiosos dun historiador coidadoso. Pois na historia concreta de cada día é onde poden ser entendidas e collen sentido as palabras e os feitos de Xoán o Bautizador, ou do mesmo Xesús de Nazaré, que o era de Nazaré e non de calquera outro pobo ou cidade. A historia do pobo xudeu neste intre estaba marcada polo dominio asoballante dun emperador romano (Tiberio César), dun gobernador de Xudea (Poncio Pilato), dun Tetrarca de Galilea (Herodes), doutros dous Tetrarcas veciños (Filipo e Lisanias), e de sumos sacerdotes ou pontífices coma Anás e Caifás. Nese contexto de dominio e opresión das masas populares por parte de autoridades políticas e relixiosas, a palabra de Deus chegoulle a Xoán, fillo da Zacarías, no deserto.

27 novembro, 2012

2 de decembro: Domingo 1 de Advento (C)


Evanxeo: Lc 21, 25-28.34-36

Comentario

Empezamos o tempo do Advento, tempo da chegada, tempo do Deus que chega e das cousas de Deus que chegan. Un tempo para decatarnos de que Deus e as súas cousas de vida están chegando sempre; elas están aí ofrecéndose permanentemente, en cada caso, iso si, envoltas nas circunstancias persoais, comunitarias, sociais, que van variando segundo tempos e lugares. Polo tanto, e a diferencia do que habitualmente se di e se canta e reza neste tempo do Advento, non é tanto un tempo de clamar: Ven, Señor Xesús!, senón tempo de abrir os ollos, o corazón, a casa, a vida, a comunidade, a un Señor Xesús que está chegando –el nunca falta á cita--, que se nos está ofrecendo en cada caso, xa o dixemos antes, a través das circunstancias concretas que esteamos vivindo. Por iso o Advento é un tempo especial para pararnos a ver qué é o que está a pasar, o que nos está a pasar, o que lle está a pasar aos veciños e veciñas, ao pobo do que formamos parte, e ver aí a presenza de Deus, a súa voz, o seu ofrecemento, a súa chamada.

25 novembro, 2012

Entrevista a Mª Victoria Molins


O pasado venres tiven a oportunidade e a sorte de ter acendida a radio no momento que entrevistaban á monxa teresiana Mª Victoria Molins. Foi unha desas entrevistas que te gratifican.
 

22 novembro, 2012


Evanxeo: Xn 18, 33b-37

Comentario

Pechamos con esta festa de Cristo Rei o ano litúrxico, que se iniciará de novo o domingo que vén coa entrada do Advento. A festa de Cristo Rei é unha festa relativamente recente dentro da liturxia católica; foi instituída polo Papa Pío XI no ano 1925, cando se conmemoraba o XV centenario do Concilio Ecuménico de Nicea, concilio no que entre outras cousas se engadiron ao Credo Apostólico as palabras “... e o seu reino non terá fin”. A festa, logo, foi instituída para celebrar este reinado e a persoa que o realiza, que é Xesús.

15 novembro, 2012

18 de novembro: Domingo XXXIII do Tempo Ordinario (B)


Evanxeo: Mc 13, 24-32

Comentario:

A situación tensa, tensísima vivida polas primeiras comunidades cristiás, que houberon de afrontar conflictos serios co mundo xudeu e co mundo romano; as circunstancias de guerra e destrución vividas polo pobo xudeu co que convivían as comunidades cristiás; a tardanza da chegada do Reino de Deus cumprindo a promesa dunha volta do Fillo do Home para restablecer as cousas todas..., todo isto deu pé a este tipo de literatura relixiosa, chamada apocalíptica, que recollen os evanxeos sinópticos, e que vén representada en forma de discursos postos na boca de Xesús nos últimos días da súa vida terrestre. O evanxeo de hoxe é un anaquiño do discurso apocalíptico de Xesús, segundo o evanxelista Marcos.

13 novembro, 2012

Segunda sesión


Lecturas:



TORRES QUEIRUGA, A., Recuperar a creación. Por unha relixión humanizadora.

SEPT, 1996, pxs. 13-64.







GUERRA CAMPOS, M., La confesión de un creyente no crédulo.
 
Verbo divino, Estella (Navarra), 1998.




12 novembro, 2012

Primeiro Encontro


Saúdo. No nome propio, tamén no nome de Deus. 
Signo: FILLOS E FILLAS DE TIMEO, para a oración desta mañá, para toda a nosa presenza na escola de espiritualidade. O proceso de Bartimeo (Mc 10,46-52)

07 novembro, 2012

11 de novembro: Domingo XXXII do Tempo Ordinario (B)

Evaxeo: Mc 12,38-44

Comentario

O Evanxeo de hoxe preséntanos dous cadros dunha intensidade excepcional; dous cadros que ofrecen dúas formas contrapostas de se situar ante un mesmo coma persoa, de se situar na relación cos demais, de se situar na relación coas cousas, cos bens, cos cartos, de se situar ante a construción da comunidade cristiá e da sociedade, e, con todo isto, dúas formas tamén de coidar e educar o propio corazón, os propios afectos, a propia existencia. Un cadro está representado polos letrados, que eran persoas moi entendidas nas cousas da lei xudía, unha especie de sabios ou teólogos; o outro cadro está representado pola viúva pobriña, unha figura social frecuente na sociedade xudía, que viña a ser coma a representación máis cabal do que era estar desprotexida.

01 novembro, 2012

4 de novembro: Domingo XXXI do Tempo Ordinario (B)


Evanxeo: Mc 12,28b-34

Comentario:

Nun momento de discusión de Xesús con persoas que se tiñan por moi entendidas en cousas de relixión, un letrado achégase a Xesús para lle preguntar algo que para os xudeus tiña a súa importancia, porque, no seu afán por convertelo todo en normas e preceptos, chegaran a facer un compendio de 613 que deberían cumprir para satisfacer a Deus. Nós non chegamos a tanto, pero temos que recoñecer que moitas veces discutimos, debatemos, de palabra ou por escrito, sobre mil cousas que teñen que ver tamén con ritos, normas, formas, credos, palabras,... Por iso, non está de máis que tamén aprendamos con Xesús a pousar os ollos e o corazón no esencial. Que é o esencial da nosa fe, da nosa condición de persoas cristiás? Que é aquilo que nos distingue coma tales?

25 outubro, 2012

28 de outubro: Domingo XXX do Tempo Ordinario (B)


Evanxeo: Mc 10, 46-52

Comentario

Estamos ante un relato que, máis alá da súa historicidade ou non historicidade, se nos ofrece coma unha parábola en acción do que pode dar de si un encontro vital de cada un de nós con Xesús. É algo que podemos realizar cada un de nós con Xesús. É algo que a comunidade cristiá da que formamos parte pode realzar tamén, e estaría ben que así o fixésemos.

18 outubro, 2012

21 de outubro: Domingo XXIX do Tempo Ordinario (B)


Evanxeo: Mc 10, 35-45

Comentario

No evanxeo de Marcos son os discípulos irmáns Santiago e Xoán os que se dirixen persoalmente a Xesús para lle facer unha petición, coa que demostraban non estar entendendo nada do espírito e da práctica de Xesús. Tan chocante e case vergonzoso lles resultou este relato aos primeiros cristiáns/ás, que o evanxelista Mateu, no canto de dicir que eran Santiago e Xoán os que facían a petición, di que foi a súa nai. Unha muller ben podía con todo, e, se era mai, aínda máis.

14 outubro, 2012

Un día na Escola


Cada curso nos reunimos ao redor de Andrés Torres Queiruga na Escola de Espiritualidade. El e mailo seu Equipo traballan para que todas e todos saquemos o mellor de cada sesión e para que todo o que xuntos vamos descubrindo nos axude a coñecer, comprender, celebrar e vivir a nosa fe dun xeito máis consciente e renovador. É esta unha riqueza que só se comprende, coma o amor e a amizade, si se experimenta.

13 outubro, 2012

"Un periodista en el Concilio"


Ola, ola. Dende hai días estaba a pensar que preciso homenaxear dalgún xeito ao Concilio Vaticano II agora que estamos no seu cincuentenario. Lémbrome que no ano 1978, na biblioteca do seminario salesiano “La Fontana” en León, atopeime cos libros de Martín Descalzo “Un periodista en el Concilio”.

10 outubro, 2012

14 de outubro: Domingo XXVIII do Tempo Ordinario (B)


Mc 10, 17-30

Comentario:

Chama a atención, primeiro, a decisión do home que, correndo, se achega a Xesús, se axeonlla ante el e lle pregunta: que teño que facer para acadar a vida eterna. Os xestos, as palabras, denotan unha persoa con verdadeiro interese; interese, paixón, que nos viría ben recuperar ou reforzar na nosa experiencia cristiá. Preocúpalle acadar a “vida eterna”, ese futuro de paz e de gloria no espazo definitivo de Deus; sabemos que esa “vida eterna” empeza xa agora, aquí, na terra, e implica unha vida plena, pacificada, socializada, irmandada, tocada polo novo permanente de Deus, acollida, agradecida, ofrecida, dada, fundida nun abrazo solidario con todos e todas, con todo, coa natureza en cada un dos seus elementos irmáns, que so terá redondez e plenitude en Deus, só, no fondo, se pode conseguir como regalo de Deus, porque o noso non dá para tanto. Quen non desexa “vida eterna” así entendida? Que bo é ter ou suscitar en nós este desexo radical de vida, para nós, para todo e todos/as cantas nos rodean! É imposible avanzas, se non é desde o desexo fondo, auténtico, limpo.

09 outubro, 2012

Proba para subscritores por email

Esta é unha proba do administrador do blog. Debido á nova interfaz de blogger mudaron moitas das súas características, entre elas a subscrición ao blog, co que pode ser que se perderan subscritores. Por iso recoméndase volver a subscribirse. Se alguén ten problema para facelo que se poña en contacto co administrador (José María) a través do email do blog (escolaespiritualidade@gmail.com).
Para facer un seguimento desta "incidencia", sería desexable coñecer quen está subscrito, para elo pedímovos o favor de comunicalo polo email antes indicado, mediante a mensaxe: Son "NOME" estou subscrito e recibo no meu correo electrónico os artigos e comentarios que se publican no blog. Así pois, sería bo esperar á publicación dun artigo ou comentario para comprobalo (entre hoxe e mañá publicarase a folla semanal que nos fai Manolo Regal).
Graciñas e saúdos.
 

02 outubro, 2012

7 de outubro: Domingo XXVII do Tempo Ordinario (B)


Evanxeo: Mc 10, 2-6

Comentario:

O evanxeo de hoxe colócanos ante dúas realidades completamente normais na nosa existencia de cada día: a parella, o matrimonio, e os nenos e nenas. Non está nada de máis que, coma persoas cristiás, nos preguntemos como imos vivindo estas dúas realidades básicas dentro da nosa vida. En moitos fogares o tema de crise é un factor de preocupación que, entre outras cousas, pode afectar, e moito, á convivencia das parellas e á nosa atención cos fillos/as. A maior escaseza económica, as menores posibilidades laborais condicionan, sen dúbida, moitas das relacións e das decisións que se poden dar entre parellas e entre pais e fillos. Por iso non está nada de máis reparar nisto e intentar vivir as cousas ao estilo cristián todo canto se poida. Haberá efectos negativos, sen dúbida, pero tamén pode haber consecuencias positivas; todo dependerá de como vivamos as cousas e nos situemos ante elas.

01 outubro, 2012

Juicios teológicos


Queridos amigos:

Achégovos esta serena reflexión para o noso blog porque visto o vivido neste curso pasado, creo que garda interese e oportunidade para o novo curso que comeza.  Saúdos

26 setembro, 2012

30 de setembro: Domingo XXVI do Tempo Ordinario (B)

Mc 9, 38-43.45.47-48

Comentario:

Aos discípulos de Xesús preocupáballes máis salvagardar a imaxe do propio grupo ca o beneficio da xente. Xesús non está de acordo. O importante, precisamente, é que a xente sexa beneficiada polo servizo dos demais, sexa cal sexa o grupo, a ideoloxía, as referencias coas que se vincule. O problema existía daquela, polo que se ve, e tamén existe hoxe. Na sociedade, pertencemos uns e outros a diferentes partidos políticos, a diferentes liñas ideolóxicas; na Igrexa pertencemos tamén a diferentes “correntes”, a diferentes maneiras de entender a fe e de intentar levala á práctica. E moitas veces funcionamos e movémonos desde estas instancias particulares, intentando salvalas por riba de todo, non recoñecendo o ben que pode saír doutras maneiras de pensar e de actuar. Xesús recórdanos a todos e todas que o criterio último para medir as cousas, para medir a calidade da nosa militancia é ver se a xente débil é ou non convenientemente atendida; atendida con respecto, dándolle prioridade; atendida por si mesma, sen manipulala, sen empregala, de ningunha maneira, para o noso crecemento persoal, ou para o crecemento do noso grupo.

19 setembro, 2012

23 de setembro: Domingo XXV do Tempo Ordinario (B)

Mc 9, 30-37

Comentario:

Gusta ver a Xesús parándose cos seus seguidores e seguidoras, dedicándolles tempos, informando, formando. Nós tamén estamos dentro dese mesmo grupo; tamén nós, na celebración eucarística ou fóra dela, individual ou comunitariamente, somos obxecto dos coidados de Xesús. Nin que dicir ten o importante que será para nós como cristiáns/cristiás dedicar tempo a este estar con Xesús para aprender, para asimilar a súa maneira de ver as cousas, o seu estilo de vivir, e practicalo logo nos tempos que nos toca vivir.

14 setembro, 2012

16 de setembro: Domingo XXIV do Tempo Ordinario (B)


Mc 8, 27-35
 
Comentario:
 

É ben interesante ver o labor formativo de Xesús coas persoas que o seguían e acompañaban. Nós, con dous séculos por medio, na fe, no Espírito, de moitos modos e maneiras, podemos revivir con Xesús esta mesma experiencia de ser por el formados na comprensión da súa persoa, da súa tarefa, da súa causa, para máis lucidamente vincularnos a ela, se así nos prace. O lóxico sería que, coma bos seguidores e seguidoras de Xesús, individualmente e coma comunidade cristiá, estivésemos desexando que así fose e puxésemos da nosa parte todos os medios para facelo posible.

07 setembro, 2012

9 de setembro: Domingo XXIII do Tempo Ordinario (B)


Evanxeo: Mc 7, 31-37

Comentario:

Estamos ante un relato de curación, que só Marcos narra. De entrada recórdanos cousas básicas sobre Xesús, que xa noutras ocasións se nos teñen ofrecido para a nosa meditación e proveito: a afección de Xesús por andar próximo da xente que se vía envolta en debilidade, en enfermidade, e, en consecuencia, en marxinación social e relixiosa. Esta afección de Xesús é, sen dúbida, unha garantía para nós mesmos, na medida en que participamos da condición de xente abundante tamén en carencias e debilidades de todo tipo. Somos obxecto da proximidade de Xesús. Xesús está a fondo por todos/as e cada un, cada unha de nós. Isto é un consolo grande.

29 agosto, 2012

2 de setembro: Domingo XXII do Tempo Ordinario (B)


Evanxeo: Mc 7,1-8. 14-15. 21-23

Comentario:

Neste domingo volvemos ao Evanxeo de Marcos, que deixaramos hai cinco domingos para ler neles o capítulo 6 de Xoán, no que este evanxelista nos ofreceu a súa catequese sobre Xesús como pan de vida. O Evanxeo de Marcos que hoxe lemos preséntanos un dos moitos enfrontamentos que Xesús mantivo cos representantes oficiais da relixión no seu tempo: fariseos e letrados, algo así como a xente máis devota e os teólogos do seu tempo. Este enfrontamento concreto versaba sobre os rituais de purificación, cousa quizabes para nós de pouca importancia, pero que nos tempos de Xesús, na vivencia relixiosa do seu pobo, era algo realmente transcendental, porque eran eses rituais os que abrían ou pechaban as portas de acceso ao posible trato con Deus.

23 agosto, 2012

26 de agosto: Domingo XXI do Tempo Ordinario (B)


Evanxeo: Xn 6, 60-69

Comentario:

Co evanxeo de hoxe pechamos esa catequese especial sobre Xesús como pan de vida, que o evanxelista Xoán nos ofreceu a partir do acontecemento-signo da multiplicación dos pans e dos peixes, e que durante varios domingos de verán estivemos lendo, meditando e levando á práctica. Sabemos que o evanxelista Xoán non narra no seu evanxeo a entrega do corpo e do sangue de Xesús no pan e no viño durante a súa cea de despedida, ou cea pascual, pero no seu canto ofrécenos a fonda e proveitosa catequese  de que vimos falando.

16 agosto, 2012

19 de agosto: Domingo XX do Tempo Ordinario (B)


Evanxeo: Xn 6, 51-58

Comentario:
Seguimos colectivamente coa crise ao lombo, e, moi probablemente tamén, seguimos cada un, cada unha, coas nosas batallas persoais, familiares, comunitarias, de sindicato, de partido, de asociación veciñal, etc. E o evanxelista Xoán segue intentando iluminar a nosa realidade de cada día con esta súa catequese sobre Xesús e o seu posto na nosa existencia, a partir daquel feito-signo da multiplicación dos pans e dos peixes.

08 agosto, 2012

12 de agosto: Domingo XIX do Tempo Ordinario (B)

Evanxeo: Xn 6, 41-51

Comentario:
Estamos nun momento convulso, a nivel social e, para moita xente, tamén a nivel persoal. Guiados polo evanxelista Xoán, estamos dándolles voltas á súa catequese sobre Xesús como pan de vida, que ten capacidade de soster o mundo. Pero a realidade é que hai moita xente, millóns de persoas, que están razoablemente preocupados polo pan de cada día, polo alimento cotián, polo fogar cotián, polo traballo cotián, pola súa integración cotián nunha sociedade que lles permita vivir con dignidade. A nivel persoal e a nivel comunitario non debemos evitar facernos a pregunta: como podemos combinar estas dúas realidades? E darlle unha resposta que atenda ás necesidades da xente e que estea atenta tamén ao ofrecemento de Xesús.

31 xullo, 2012

5 de agosto: Domingo XVIII do Tempo Ordinario (B)

Evanxeo: Xn 6, 24-35
 
Comentario:

 
Xa dixemos o domingo anterior que durante 4 domingos o evanxeo cóllese do capítulo 6 do Evanxeo de Xoán; son uns evanxeos nos que o evanxelista Xoán pon na boca de Xesús coma unha catequese ao redor do pan, a partir do signo da multiplicación do pan e dos peixes que limos o domingo pasado. É unha catequese chea de matices, que quizabes á xente de hoxe se nos escapan, pero que eran moi significativos daquela para comunidades que se sabían herdeiras dunha longa e sabia tradición bíblica.

27 xullo, 2012

29 de xullo: Domingo XVII do Tempo Ordinario (B)


Evanxeo: Xn 6, 1-15
 
Comentario:

Como o evanxeo de Marcos é un Evanxeo curto, durante cinco domingos leremos case todo o capítulo 6 do evanxeo de Xoán, un capítulo no que se narra a multiplicación os pans e dos peixes.

21 xullo, 2012

OS SALMOS HOXE. Versión oracional á luz do Evanxeo

     Para ninguén é unha novidade a inmensa riqueza oracional que se nos ofrece no libro dos Salmos. Pero, ao mesmo tempo, ninguén ignora a dificultade enorme que moitos deles, na súa totalidade ou en parte, presentan para poder ser orados con relativa normalidade por un cristián/cristiá dos nosos tempos. Algúns salmos xa non se nos ofrecían nunca como pezas de oración, a outros recortábanselles aquelas partes que os facían distantes a nós, e mesmo nos que diariamente podemos atopar na nosa oración comunitaria ou individual encontrabamos pasaxes, versiños ou palabras soltas que, a moitas persoas polo menos, nos resultaban moi difíciles desde a sensibilidade cristiá que o Espírito foi inserindo nos nosos corazóns.

19 xullo, 2012

22 de xullo: Domingo XVI do Tempo Ordinario (B)


Evanxeo: Mc 6, 30-34

Comentario:
Continuando co falado a semana pasada, estamos aprendendo cousas sobre a “nova evanxelización”, que é tarefa para todos e todas nós, reparando precisamente no que foi aquela “nova evanxelización” primeira que levaron a cabo as primeiras comunidades cristiás, que asumiron o compromiso de facer chegar aos seus conveciños/as a boa nova de Xesús. Son cousas sinxelas, pero que, precisamente por selo, moitas veces faltan na vida e nas programacións das nosas comunidades cristiás de hoxe.

12 xullo, 2012

15 de xullo: Domingo XV do Tempo Ordinario (B)


Evanxeo: Mc 6, 7-13

Comentario:

Ultimamente na Igrexa falamos moito de “nova evanxelización”. Parécenos que a nosa sociedade é unha sociedade empobrecida, desalentada, desorientada, perdida. A Igrexa pasoulle o Evanxeo durante séculos, pero ese Evanxeo non entrou a fondo no corpo e na alma das nosas sociedades, e por iso a Igrexa cre oportuno e necesario evanxelizar de novo, ofrecer unha nova evanxelización, para que as cousas boas de Deus poidan devolverlles a paz, a esperanza, o alento aos homes e mulleres que compoñen, compoñemos, as aldea, vilas e cidades da nosa terra.

04 xullo, 2012

8 de xullo: Domingo XIV do Tempo Ordinario (B)

 Evanxeo: Mc 6, 1-6

Comentario:

     Este evanxeo sitúanos ante unha tarefa frecuente en Xesús, que era a de andar as aldeas de Galilea, contactando coa xente, acompañándoa nos encontros das sinagogas, aproveitando momentos e circunstancias para falar da novidade da aposta de Deus por renovar as persoas e a sociedade, e para curar a xente mediante a súa capacidade de conectar coa súa fe, é dicir, conectar con esa zona limpa, aberta da persoa que a capacita para o novo, para a esperanza, para o cambio, para a melloría corporal e espiritual, para a dignidade, para a vida.

03 xullo, 2012

Grão de mostarda

A partir de hoxe facilitamos o enlace con "Grão de mostarda", un blog no que participan activamente algúns dos irmáns e irmás portugueses que nos acompañan na Escola de Espiritualidade. Pensamos que nos pode axudar a vivir e compartir o Evanxeo dunha maneira viva e encarnada nas realidades das nosas comunidades cristiás, dos nosos pobos.

27 xuño, 2012

1 de xullo: Domingo XIII do Tempo Ordinario (B)

Evanxeo: Mc 5, 21-43
 
Comentario:
 
     Volvemos a unha lectura máis ou menos continuada do evanxeo de Marcos, para con el ir acompañando as nosas vidas no que teñan de ordinario e no que teñan de algo excepcional. De entrada, resulta marabilloso contemplar a este Xesús que cruza mares –lagos— e anda camiños envolto sempre entre a xente; foi, sen dúbida, unha opción “pastoral” del, era o seu estilo, ben distinto, por exemplo, do de Xoán Bautista, que optara por retirarse cos seus a lugares apartados, onde a xente, si quería, podería acudir. Xesús positivamente buscou estar coa xente, mesturado con ela, rozándose con ela, como queda ben de manifesto no evanxeo de hoxe. Esa era a maneira de que a alegría e os problemas da xente fosen tamén o seu pan de cada día; así, responder a esa alegría e a eses problemas, coa súa fonda forza de vida e de liberdade, converteuse tamén na súa principal tarefa diaria. Agora que tanto falamos e oímos falar de “nova evanxelización”, non estaría de máis volver a esta estratexia evanxelizadora de Xesús, de andar os camiños cada día coa xente do pobo.

25 xuño, 2012


Crónica do encontro en Sobrado.
Manolo Regal

     Como vén sendo habitual, tamén este ano 2012 rematamos o curso da Escola de Espiritualidade cunha xuntanza sosegada no Mosteiro de Sobrado, lugar onde naceu a Escola xa hai unha boa presa de anos. Por suposto que a escolla do lugar é sempre intencionada: un espazo sereno, tranquilo, a posibilidade de tempos lentos de oración, de reflexión, de conversa, a participación na oración da comunidade monástica, etc., convértese en algo especialmente buscado e querido por cantos alí cada ano nos xuntamos.

20 xuño, 2012

24 de xuño: Festividade de San Xoán Bautista


Evanxeo: Lc 1, 57-80

Comentario:

     O domingo pasado retomaramos o “tempo ordinario” na liturxia, e con el a lectura continuada do evanxeo de Marcos. Neste domingo dáselle preferencia á festividade de Xoán Bautista sobre o domingo ordinario. Xoán Bautista foi un personaxe que, xa desde os primeirísimos tempos do cristianismo, recibiu toda a consideración por parte da Igrexa. O seu parentesco con Xesús, o seu estilo de vida austero, disidente, provocativo, profético, a súa tarefa de anuncio dos novos tempos de Deus, o feito de ser “pai espiritual” de Xesús durante unha etapa importante da vida deste, deixou uns trazos poderosos na conciencia cristiá que os mesmos evanxeos reflicten, aínda que tamén os reconducen en función dos seus intereses teolóxicos. O feito de que entre nós moitas parroquias teñan por patrón a Xoán Bautista fálanos tamén deste tradicional recoñecemento e admiración polo santo que hoxe veneramos.

19 xuño, 2012


Pasos para un Novo Éxodo
Santiago González Avión

Cando prenderon a Xoán, marchou Xesús a Galilea a anunciar a Boa Nova de Deus, dicindo:
- O tempo está cumprido, e chega o Reino de Deus; convertédevos e crede na Boa Nova. Mc 1, 14-15

Os anos das vacas gordas

A volta de dous anos, o faraón tivo un soño. Soñou que se atopaba á beira do Nilo.
Da beira do río subían sete vacas ben feitas e cebadas, e púñanse a pacer xuncos. Ex. 41, 1-2

Podíamos seguir polo camiño que levábamos?

Leo textualmente no informe de WWF - Adena, no seu Informe Planeta Vivo 2012, que veño de recibir no meu correo electrónico: